Στην μνήμη του Δημήτρη μας

Παιδί μας , σύμβολο θάρρους και αρετής, σύμβολο φιλίας και αγάπης. Σου κάνουμε γιορτή γιατί μας λείπεις, γιατί με την συμπεριφορά σου και την ζεστή καρδιά σου κέρδισες τις καρδιές των φίλων σου. Με την ειλικρίνειά σου κέρδισες την εκτίμηση όλων μας και νοιώθουμε ότι αυτή η δυνατή αύρα έχει μείνει σε όλους τους χώρους που πέρασες. Ειδικά στον αθλητισμό έδειξες τον δυναμισμό του χαρακτήρα σου και διακρίθηκες με ευγενή άμιλλα και εντιμότητα (όπως στο τζούντο, στο χορευτικό, στις κατασκηνώσεις). Διέθετες στοχαστική σκέψη και αντιμετώπιζες με ωριμότητα ενήλικα τα προβλήματα της ζωής. Ήσουν όμως έφηβος μόλις πάνω στα 16 και υπεραισιόδοξος που τίποτε δεν μπορούσε να ακυρώσει την σιγουριά στον εαυτό σου και την δύναμη να ξεπερνάς κάθε εμπόδιο μόνος σου με το σπαθί σου βάζοντας τον πήχη ψηλά για τον εαυτό σου, διεκδικώντας παντού την επιτυχία και την διάκριση. Στους φίλους σου θα μείνεις αλησμόνητος για τα όνειρα που κάνατε επί χάρτου για δημιουργία ομάδων –σκάκι, πίνγκ πόνγκ μέσα στο σχολείο, τρέξιμο πάνω στα βουνά-ώσπου η πράξη του θανάτου σου η πιο ανατρεπτική απ όλες τα πάγωσε όλα. Η είδηση του θανάτου σου σαν αστραπή εν αιθρία!! Μια κακιά στιγμή, ίσως ένα ελαφρό χτύπημα ίσα που να ζαλιστείς και να αποδειχτεί πόσο εύκολα γίνεται το κακό και πόσο γρήγορα δοκιμάζονται και ανατρέπονται οι κανόνες στη ζωή. Πόσο απέχουν τα λόγια των αρμοδίων από τις πράξεις τους ,τι είναι ευθύνες και νόμοι στα χαρτιά και τι ισχύει στην πράξη σαν έρθει η ώρα της μεγάλης ευθύνης. Με πόση ευκολία λέγονται από στόματα αρμοδίων στα κανάλια δικαιολογίες και διάφορες ερμηνείες να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα για να συσκοτίσουν παρά να διαφωτίσουν την κοινή γνώμη για τα αίτια της τραγωδίας πρώτα σε σένα και στη συνέχεια στην οικογένειά σου.

Αν ισχύει <<θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία>> θα πρέπει να ισχύει << θέλει και υπευθυνότητα η κάθε εξουσία>>. Για το πρώτο διακριθήκαμε ως λαός και έχουμε την ελευθερία μας. Για το δεύτερο χρόνια την ψάχνουμε σε κάθε εξουσία και δεν την βρίσκουμε γι’ αυτό και ο μέγας συνωστισμός τα δικαστήρια. Στην περίπτωσή μας αν δεχόντουσαν εξαρχής οι υπεύθυνοι του δήμου την αλήθεια με τα αδιάσειστα στοιχεία των ειδικών επιστημόνων (2 ιατροδικαστών, καθηγητή ιστολογίας, καθηγητή τοξικολογικής εξέτασης) θα είχαμε τελειώσει το γρηγορότερο με τις ψυχοφθόρες διαδικασίες των δικαστηρίων που μας εξουθενώνουν διπλά ως γονείς.

Εμείς στη συνέχεια παρόλο τον άμετρο πόνο μας από τον θάνατό του και κρατώντας τον πάντα ζωντανό πάντα στο μυαλό μας βρήκαμε δύναμη και κάναμε το δάκρυ μας ελπίδα και την ευαισθησία μας κοινωνική πράξη για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, στο κολυμβητήριο, στο χώρο όπου αθλείτο το παιδί μας και να μην βρεθεί ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ άλλος γονιός στη θέση μας να χάσει το παιδί του τόσο άδικα όπως εμείς. Παλέψαμε τα αυτονόητα με όλες μας τις δυνάμεις να μπει ένας επόπτης ασφαλείας, ναυαγοσώστης με μια άδεια από το Γ.Γ. της Περιφέρειας όπως ο νόμος ορίζει για ένα χρόνο ώστε να ελέγχεται τακτικά η αγωνιστική κολυμβητική δεξαμενή που γίνονται προπονήσεις και αγώνες. Γιατί οι ελεγκτικές υπηρεσίες της Νομαρχίας και της περιφέρειας δεν έκαναν τακτικά ελέγχους αφού δεν ζητούσε ο Δήμος την απαιτούμενη άδεια από την περιφέρεια και το λειτουργούσε σαν κοινή κολυμβητική δεξαμενή με άδεια από την Νομαρχία. Έτσι νοιώθουμε ότι κάναμε το χρέος μας εμείς, οι γονείς, στην μνήμη του παιδιού μας και με τα υπομνήματά μας και τις νόμιμες ενέργειες μας ευαισθητοποιήσαμε τις αρμόδιες υπηρεσίες και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που εποπτεύουν τα Δημοτικά Κολυμβητήρια, να ελέγξουν έστω και εκ των υστέρων το χώρο και εάν τηρούνται οι προδιαγραφές, εκεί που αθλείτο το παιδί μας και συνεχίζουν να αθλούνται και άλλα παιδιά και επίσης, τελούνται αγώνες από Σωματεία που κάνουν πρωταθλητισμό. Για να λειτουργεί σωστά μια αγωνιστική δεξαμενή πρέπει να πληροί όλες τις απαραίτητες και νόμιμες προϋποθέσεις όπως αυτές περιγράφονται και ορίζονται ρητά στην Υ.Δ. Γ1 443/73 Υγειονομική Διάταξη και συγκεκριμένα στo άρθρο 1 παράγραφος 4 και άρθρα 4, 14 και 24 αυτής, δηλαδή, να έχει η δεξαμενή τις σωστές διαστάσεις, το σωστό βάθος και για τις πτώσεις από το βατήρα σε προπονήσεις και αγώνες τη σωστή αναλογία ύψους βατήρα σε σχέση με το βάθος της δεξαμενής. Το Κολυμβητήριο Πετρούπολης δεν είναι Ολυμπιακών προδιαγραφών και όμως έχει βατήρες Ολυμπιακών προδιαγραφών, δίχως να έχει το ανάλογο βάθος η δεξαμενή του, αξίζει να τονισθεί σε αυτό το σημείο πως δεν αναγράφεται ως οφείλεται το ακριβές βάθος των δεξαμενών του. Η Επιτροπή Καταλληλότητας της Περιφέρειας αναφέρει ότι το βάθος της δεξαμενής είναι 2,20 μ. και επιτρέπεται μόνο η ελεγχόμενη κολύμβηση. Η Νομαρχία δε, αναφέρει ότι το Υπουργείο Αθλητισμού είναι αρμόδιο να ελέγχει εάν πληρούνται οι προδιαγραφές σε μια αθλητική αγωνιστική δεξαμενή, μια πισίνα και εν γένει ένα κολυμβητήριο, στο οποίο τελούνται προπονήσεις, αθλητικές συναντήσεις και αγώνες. Το κολυμβητήριο της Πετρούπολης σφραγίστηκε με απόφαση της Περιφέρειας τον Αύγουστο του 2009, κατόπιν πολλών προσπαθειών εκ μέρους μας, με μοναδικό σκοπό να αναγκαστεί, επιτέλους, ο Δήμος Πετρούπολης να προσλάβει αποκλειστικά Επόπτη ασφαλείας, ναυαγοσώστες σε κάθε βάρδια λειτουργίας του (Κολυμβητηρίου) καθώς και αναπληρωματικούς τους. Τον Σεπτέμβριο του 2009 επαναλειτούργησε με νέα άδεια από τον Γ.Γ της Περιφέρειας, η ισχύς της οποίας λήγει τον Ιούνιο του 2010, και τοποθετήθηκαν άτομα με ειδικότητες Ναυαγοσωστικής. Με αυτές τις ενέργειες εν μέρει δικαιώθηκε ο αγώνας μας μετά από 4 επώδυνα χρόνια καθώς η έλλειψη ενός επόπτη ασφαλείας ήταν η αιτία που στοίχισε την ζωή του Δημήτρη μας γιατί αν υπήρχε ως όφειλε εκ του νόμου ένας διασώστης ο Δημήτρης θα είχε σωθεί. Εμείς, όμως, δεν γνωρίζαμε το λειτουργικό σχήμα που πριν χαθεί το παιδί μας, άλλαξε με αποτέλεσμα να αφεθεί ακάλυπτο το Κολυμβητήριο. Ουδείς εκεί ασχολήθηκε ποτέ αποκλειστικά με την επίβλεψη και ασφάλεια των λουομένων ούτε οι συμβάσεις των προπονητών αναφέρουν καθήκοντα επόπτη ασφαλείας. Ανευθυνότητες και ερασιτεχνισμοί που στοίχισαν την ζωή του παιδιού μας και ουδεμία ανάληψη ευθύνης από τους κύριους αρμόδιους του ΔΑΟΠ και του Δημάρχου, που κατά την άποψή του «ήταν όλα καλώς καμωμένα» και ουδέν γνωρίζουν για το συμβάν, όπως ανέφεραν. Ας μας πουν αυτοί οι κύριοι πώς νοιώθουν την συνείδησή τους που δεν μπόρεσαν να προβλέψουν για το ατύχημα και δεν είχαν πράξει το αυτονόητο δηλαδή, να αφήσουν τον επόπτη ασφαλείας στην θέση του αντί να προσλάβουν άπειρους προπονητές σε θέση ευθύνης ΧΩΡΙΣ άδεια ασκήσεως επαγγέλματος? Εμείς νοιώθουμε ότι κάναμε το χρέος μας, για να ζει η μνήμη του παιδιού μας και να αθλούνται με ασφάλεια τα άλλα παιδιά γιατί η συνείδησή μας δεν βρίσκει αλλιώς ανάπαυση και γαλήνη, που τον ξεγράψαμε από την «ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ» και τον γράψαμε στον μαζικό αθλητισμό και δεν γνωρίζαμε ούτε μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι ουδείς εκτελούσε χρέη επόπτη ασφαλείας !!!

Όποιος χάνει το παιδί του, χάνει τα πάντα. Χάσαμε τον ήλιο μας, χάσαμε την χαρά μας. Η ζωή μας έγινε άχαρη. Μπορεί όλα να έχουν ένα αντίτιμο σε χρήμα, η ανθρώπινη ζωή όμως δεν έχει ποτέ. Πώς τολμούν και κοστολογούν οι ίδιοι την ζωή του παιδιού μας και μιλούν για μικρή ή μεγάλη αποζημίωση? Δεν γνωρίζουν ότι καμιά αποζημίωση δεν εξαλείφει τον πόνο των γονιών ποτέ (απλά δίνει ένα οικονομικό στήριγμα να ζήσουν και να βοηθήσουν άλλα παιδιά που στερούνται γονιών και πατρίδας λόγω απωλειών σε πολέμους ή άλλων αιτιών)? Δεν ζητήσαμε να μας κάνουν πλούσιους, και τα τριπλάσια χρήματα θα τους δίναμε αν μας τον έφερναν πίσω!!! Τελικά τι τους καίει πιο πολύ, το οικονομικό ή ότι χάθηκε τόσο άδικα ένας λεβέντης? Γι’ αυτό ο Δήμος διαμέσου του Δημάρχου προσφεύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και επικαλείται συνυπαιτιότητα γράφοντας ανεύθυνα ισχυρισμούς ότι αποκλειστικός υπαίτιος για το θάνατο του παιδιού μας ήταν ο ίδιος ο παθών??? Μάλιστα τώρα τελευταία θέλουν οι κύριοι υπεύθυνοι και αρμόδιοι του Δήμου να ρίξουν συνυπαιτιότητα και σε εμάς τους γονείς που χάνοντας το παιδί μας, θέλουν να χάσουμε και το δίκιο μας! Να μην αποδειχθεί η αλήθεια και να βγουν οι υπεύθυνοι ανέπαφοι απ’ αυτήν την υπόθεση.

Έτσι θέλουν να δικαιώσουν τον υγιή αθλητισμό στην πόλη μας? Ένα ιδανικό που υπηρέτησε με πάθος και ενθουσιασμό ο Δημήτρης μη γνωρίζοντας τους κινδύνους που καιροφυλαχτούσαν στο Κολυμβητήριο αυτό. Τι τύχη μπορούσε να έχει ο Δημήτρης σε ένα κολυμβητήριο που δεν είχε προσλάβει κανέναν διασώστη? Ποιος Θεός να τον σώσει όταν, αφού γράφτηκε στο μαζικό αθλητισμό τον άφηναν να κάνει αγωνίσματα δίχως να καλύπτει το συγκεκριμένο κολυμβητήριο τις εκ του νόμου προδιαγραφές που απαιτούνται για αυτές τις ασκήσεις? Ποιος γιατρός να κάνει το θαύμα και να τον σώσει εκ των υστέρων αφού ουδείς τον επιτηρούσε και τον έβγαλαν τελειωμένο μετά από τις φωνές του κ. Ιορδάνη που πρώτος τον είδε στον πυθμένα της πισίνας! Γιατί από οποιαδήποτε αιτία μπορεί να έχασε τις αισθήσεις του το παιδί (πολύ πιθανόν και από ελαφρύ χτύπημα στη μύτη όπως αναφέρει και η ιατροδικαστική έρευνα «έφερε μικροαμυχή στη ράχη της μύτης» και τον ζάλισε), το γεγονός όμως της παραμονής του μέσα στο νερό για διάστημα από 5 - 15 λεπτά που εκτίμησε ως χρόνο παραμονής η Ιστολογική, δείχνει ότι ουδείς τον αντιλήφθηκε έγκαιρα και τον άφησαν αβοήθητο να χάσει τη ζωή του στο διάστημα αυτό βασανιστικά, παρ’ όλο που είχε τεράστιες αντοχές για το άθλημα αυτό που εξασκούσε επί σειρά ετών. Τα πολλά συκοφαντικά που ειπώθηκαν δια στόματος αρμοδίων δείχνουν και το μέγεθος της ανευθυνότητάς τους, που άφησαν ανοργάνωτο ένα άθλημα υψηλού κινδύνου. Το γεγονός της μη έγκαιρης διάσωσης του Δημήτρη δείχνει και το μέγεθος της αδιαφορίας και αμέλειας των παρευρισκομένων προπονητών και ειδικότερα ότι δεν αντιλήφθηκαν τι είχε συμβεί στον Δημήτρη. Η αλήθεια που αναγνωρίζει το Εφετείο για τον άδικο πνιγμό του Δημήτρη βασίζεται στα έγκυρα έγγραφα των ειδικών επιστημόνων που έκαναν τις εκθέσεις μετά τον θάνατο του και που αποδεικνύουν τον τρόπο που έχασε την ζωή του, διαλύοντας κάθε αντιεπιστημονική και αστήριχτη εικασία από πλευράς αρμοδίων του Δήμου (περί καρδιάς, φαρμάκου, φαγομένος). Αυτές αναφέρουν ξεκάθαρα ότι τα αίτια του πνιγμού ήταν η μεγάλη εισρόφηση νερού στους πνεύμονες από την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλλε ο οργανισμός του να επιβιώσει. Η καρδιά του ήταν φυσιολογική, η οποία μάλιστα λειτούργησε και μετά από μισή ώρα για λίγο μέσω απινιδωτή του ΕΚΑΒ. Ο Δημήτρης έχασε την ζωή του λόγω του μεγάλου χρόνου παραμονής του μέσα στο νερό και κατέληξε σε πνευμονορραγία και νέκρωση του εγκεφάλου. Αυτή είναι η αλήθεια και αναγκάζομαι να αναφέρω τις εκθέσεις αυτές για να τους ρωτήσω πάλι! Πότε θα σταματήσουν να σπηλώνουν τη μνήμη του παιδιού μας που υγιέστατο τον γράψαμε στον αθλητισμό, που τιμήθηκε σ’ αυτόν και που τώρα που δεν ζει του τα προσάπτουν όλα? Πότε θα σταματήσουν να προσβάλλουν τους γονείς του που μόνο υπερηφάνεια θα πρέπει να νοιώθουν για τις αρετές του παιδιού τους και να θέλουν να τους κάνουν να νοιώθουν ενοχές για δικές τους ευθύνες, γιατί τον άφηναν οι ανεύθυνοι - υπεύθυνοι του Κολυμβητηρίου, να κάνει ασκήσεις άπνοιας, ασκήσεις που όπως μας είπαν εκ των υστέρων ήξεραν ότι απαγορεύονταν? Εγώ, η μητέρα του συχνά επικοινωνούσα και ρωτούσα για να μάθω σχετικά με την πορεία της άθλησής του και ουδέποτε με ενημέρωσαν για κάτι τέτοιο. Μακάρι να γνώριζαν και αυτοί, οι προπονητές του, πραγματικά τι κινδύνους διέτρεχε ένας έφηβος σ’ αυτό το Κολυμβητήριο, τότε δεν θα του επέτρεπαν να κάνει πτώσεις από τον βατήρα χωρίς να είναι από πάνω του και να τον επιβλέπουν. Τώρα το μόνο που μπορούν να κάνουν, για το μέλλον και την ασφάλεια των άλλων παιδιών, είναι να επανορθώσουν και να τελειοποιήσουν ότι άλλο εκκρεμεί στον συγκεκριμένο χώρο προκειμένου να λειτουργήσει σαν πρότυπο Κολυμβητηρίου και να πληροί όλες τις προδιαγραφές και τους κανόνες που διέπουν κάθε άθλημα που ασκείται σ’ αυτό, τιμώντας έτσι την μνήμη του Αθλητή Δημήτρη Δημητριάδη, που έχασε την ζωή του στις 09.02.2005, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟ-ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΡΙΟ όπως αξίζει σε έναν αθλητή που έδωσε την ζωή του στο ιδεώδες του ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ. Ο Δημήτρης τίμησε τον αθλητισμό στην πόλη μας και διακρίθηκε και σε άλλα αγωνίσματα (μετάλλιο στο τζούντο του ΣΥΛΛΟΓΟΥ <<ΑΣΤΡΑΠΗ>> ΔΗΜΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ, μετάλλιο στην κολύμβηση, τιμητικές διακρίσεις στην κατασκήνωση <<ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ>> στο πόλο, ποδόσφαιρο, σκάκι, και στο πίνγκ-πόνγκ).

Γι’ αυτό και ο αθλητισμός πρέπει να στηρίζεται σε άτομα με μεγάλη εμπειρία, εξειδικευμένα και κυρίως υπεύθυνα πρόσωπα, που θα σέβονται τον κάθε αθλητή και θα διασφαλίζουν την ζωή του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και όχι με το λιγότερο κόστος. Αυτοί εξάλλου είναι και οι στόχοι της πολιτείας μέσω του Υπουργείου Αθλητισμού και της Γενικής Γραμματείας της Νέας Γενιάς. Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την πλήρη δικαίωση μας και την απόδοση ευθυνών από το ποινικό δικαστήριο σε αυτούς που δεν πρόβλεψαν για τυχόν ατύχημα εκεί που το παιδί μας έδινε τον καλύτερό του εαυτό στο άθλημα της κολύμβησης και σ αυτούς που αμέλησαν τα καθήκοντά τους και άφησαν τον Δημήτρη να χάσει τη ζωή του τόσο άδικα και άδοξα.

Ο Δημήτρης ζει πλέον στο διαδίκτυο www.dimitrisd.gr Τέλος θα πρέπει να δείξουν ενδιαφέρον και υπευθυνότητα στην πόλη μας όλοι οι αθλητικοί φορείς και οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων ώστε να λειτουργούν οι χώροι άθλησης με τρόπο που να διασφαλίζουν την ζωή των αθλουμένων και πάνω απ όλα των παιδιών ζητώντας να εφαρμόζονται όλοι οι κανονισμοί που διέπουν το κάθε άθλημα (γιατί έχουν χάσει την ζωή τους σε δημόσια και μη κολυμβητήρια και άλλα παιδιά άδικα και χωρίς να έχει γίνει γνωστό) Υ.Γ.: Ότι έγινε σε επίπεδο γονιών ήταν με την νομική κάλυψη των δικηγόρων μας ,που είναι προς τιμήν τους, καθώς και πολλών υπηρεσιακών παραγόντων της Περιφέρειας και της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς , όπως επίσης και του Σ. Ε. Ε. Δ. Δ. που ασχολήθηκαν με το θέμα του συγκεκριμένου κολυμβητηρίου.

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
Φανή Τόλιου
Κωνσταντίνος Δημητριάδης
06-02-2010