"ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΑΣ ΤΟ ΤΖΟ"
Μια μέρα ήρθα να δω τι κάνει ο φίλος μου ο Τζο στην γειτονιά σαν μια φωλιά ήμασταν όλοι μια οικογένεια.
Έχω δυο τρεις φίλους που άμα θέλω με βοηθούν,
Με αγαπούν, με συγχωρούν...
Σχολείο σα πηγαίναμε γελάγαμε και κλαίγαμε μαζί
Μα τώρα που χαθήκαμε λες και έχουμε πιει oλοι μαζί... μια μπουκάλα βιτριόλι!
Λες ντε και καλά...δεν αγαπάμε ο ένας τον άλλον,
διότι στη ζωή όλοι κοιτάν την πάρτυ τους..
Σαν να μην θέλουμε ποτέ να ζήσουμε μαζί την π... τη ζωή
Μα κάποτε όλοι θα γυρίσουμε να δούμε τι κάνει ο φίλος μας ο Τζο,
που τώρα δείχνουμε πως αδιαφορούμε...
χωρίς αυτός να ξέρει τι να φταίει.... γκόμενες, κλίκες ή ίδια η ζωή του;
Που δεν του δείξαμε ποτέ πως τον αγαπούμε,
γιατί πάντα ήταν κάποιοι που φωνάζανε και λέγανε ... «εσύ τον δρόμο σου»
Γιατί «δεν θα σε θρέψουνε αυτοί». Όσοι θέλουν κάποια φήμη στην ζωή εσένα μην σε απασχολεί τι κάνουν,
Οι υπόλοιποι μακριά από εσένα...! «Ο στόχος σου και μόνο αρκεί, να προοδεύσεις στη ζωή
τίποτα άλλο δεν χρειάζεται»
(Έλεγε στους φίλους του)
Σπίτι, σχολείο κόφτο κάπνισμα μαλάκα θα πεθάνεις,
κόφτεις βόλτες δεν σε πέρνουνε, έχεις μια απουσία ακόμα και την έκατσες!»
και η ώρα είναι παρά τέταρτο έχεις ξεφύγει πολύ!
Tο όριο το πέρασες δεν πάει άλλο.
Τράβα και φροντιστήριο στο καθημερινό μαρτύριο!
Πληρώνω για σένα και δεν σε απασχολεί;
Τι χρήμα δίνω για να μάθεις , να σπουδάσεις...;
Δεν σε αντέχω φύγε από δω.
Θα σαι αργότερα έλλειμμα για τον λαό…
Φεύγω από δω τα παρατάω όλα!
Θα πάω Αυστραλία..στον καλό μου τον παππού...
Εγώ και τα καγκουρό, για να πηδάμε ανέμελα όλη μέρα...
(ποίημα του συμμαθητή μας Δημήτρη Δημητριάδη που «έφυγε» πολύ νωρίς)
{το εγραψε 14ων ετων}
Το ποίημα αυτό το έγραψε στο διάλλειμα , όταν πήγαινε 3η γυμνασίου, στο 1ο Γυμνάσιο Πετρούπολης.
Προοριζόταν για τραγούδι Low Pump
